De Grand Prix van Abu Dhabi was niet de meest spectaculaire race van het seizoen. Toch zijn er op remmengebied wel wat opvallende karakteristieken te melden.
De 20e en laatste race van het Formule 1 Wereldkampioenschap is verreden op het Yas Marina Circuit in Abu Dhabi. De baan ligt op een kunstmatige eiland met dezelfde naam, naast Ferrari World, ten noordwesten van de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten. Als je het circuit bekijkt, valt meteen het eerste deel van het circuit op met twee snelle rechte stukken, waarbij de DRS wordt gebruikt. Daarna volgt een deel van het parcours, beginnend met bocht 11, waar geen absolute topsnelheden meer gehaald worden.
Karakter
Een leuk component is dat de race in Abu Dhabi begint bij daglicht en het podium altijd betwist wordt onder kunstlicht. Dit gaat gepaard met een daling van de temperatuur, wat de grip vermindert en resulteert in onstabiele remprestaties. Tijdens het eerste half uur van de race, onder een kokend hete zon, is de grip van het remsysteem weliswaar zeer hoog, maar bezorgt de warmteafvoer en extra slijtage van het wrijvingsmateriaal kopzorgen. Dit is een van de redenen waarom de technici van Brembo, die de 20 GP’s op een schaal van 1 tot 10 hebben gerangschikt, het Yas Marina Circuit als een van ’s werelds meest veeleisende circuits voor de remmen heeft gekwalificeerd. Het Arabische circuit krijgt een 10 op de moeilijkheidsindex, dezelfde score als Montreal, Mexico City en Singapore.
Remmen tijdens de GP
Hoewel het circuit van Abu Dhabi 21 bochten kent, gebruiken de coureurs slechts 11 maal per ronde het rempedaal. Alleen de stratencircuits van Singapore en Monaco kennen meer rempunten, respectievelijk 15 en 12. De remmen worden per ronde in totaal van 18,5 seconden gebruikt, wat gelijk staat aan 17 minuten tijdens de complete race (19% van de wedstrijd). De gemiddelde piekvertraging per ronde bedraagt 3,8 G. Als je alleen kijkt naar de eerste 11 bochten ligt dit gemiddelde ver boven de 4G.
De meest veeleisende remsecties
Van de 11 remsecties op Yas Marina Circuit worden er door de technici van Brembo 3 als zeer veeleisend voor de remmen gekwalificeerd. 5 bochten hebben een gemiddelde moeilijkheidsgraad en 3 worden als ‘licht’ omschreven. De meeste uitdagende bocht is bocht 8, die wordt voorafgegaan door een recht stuk van meer dan een kilometer. De bolides komen hier aanzetten met 328 km/u en vertragen dan binnen 2,79 seconden naar iets meer dan 70 km/u. Dit lukt binnen een afstand 73 meter door een belasting van 126 kg op het rempedaal te zetten en een vertraging van 4,6 G te ondergaan. Een tweede sectie waar de DRS geactiveerd kan worden, is voor bocht 11. Hier hebben de coureurs slechts 64 meter en 2,53 seconden nodig om te vertragen van 318 km/u naar 83 km/u, terwijl de rem- en vertragingskrachten nagenoeg gelijk zijn aan bocht 8. De derde knik die bij normale chauffeurs voor knikkende knieën zorgt, is bocht 14. Hier vertragen Max en zijn collega’s van dik 280 km/u naar 90 km/u binnen een afstand van 55 meter in 2,47 seconden. De intensiteit van de kracht op de bestuurders is bij deze bocht echter lager dan bij bocht 5, waar Max c.s. zo’n 4,7 G ondergaan. In bocht 5 hebben de coureurs een ‘makkie’: slechts een snelheidsreductie van zo’n 164 km/u (van 294 naar 130 km/u).