De manier waarop speling van een fuseekogel gecontroleerd wordt is doorslaggevend, want alleen door toepassing van de juiste techniek kan een correcte conclusie worden getrokken. Het is belangrijk om er zeker van te zijn dat de fuseekogel bij de controle niet belast is. De volgende afbeeldingen maken dat duidelijk.
Figuur 1
In figuur 1 is een draagarm te zien die door een schroefveer wordt belast. Wanneer de auto zelf wordt ondersteund, zoals in dit figuur, zal de veer de draagarm naar beneden drukken. Omdat de schokdemper op zijn aanslag komt, kan het fuseestuk niet verder zakken en wordt de fuseekogel boven in de kom van de draagarm getrokken. Het lukt niet om de draagarm tegen de veerspanning in omhoog te drukken, dus wanneer de fuseekogel speling zou hebben, is dat niet te voelen.
Figuur 2
De juiste manier van controleren wordt in figuur 2 getoond. Door de draagarm (en dus niet de auto zelf) te ondersteunen, kan de fuseekogel in de kom zakken. Er zit geen spanning meer op en met een bandenlichter kan nu de speling gecontroleerd worden door:
A. Deze in de rand van de velg en onder de draagarm te zetten; of door
B. Deze tussen de draagarm en het fuseestuk te zetten.
Figuur 3
Bijeen Mc Pherson-constructie, te zien in figuur, wordt echter de draagarm niet belast en staat er dus geen spanning op. Belangrijk is wel dat de speling in de rijstand gecontroleerd wordt, dus met de wielen op de rijplaten van de brug of op de put.
Tip: Let dus altijd goed op of een draagarm is belast, waardoor de eventuele speling op een fuseekogel wordt weggedrukt. Dat hoeft overigens niet altijd door een schroefveer te gebeuren. Een draagarm kan ook worden belast door en torsie- of bladveer.
Bron: ibki